ایزابل بروژ

اولین معجزه رخ می‌دهد. بانوی سالخورده هیچ سوالی نمی‌کند. از جا بلند می‌شود و از بچه‌ها می‌خواهد دنبالش بروند. اسمش را واقعا نمی‌شود معجزه گذاشت: چهره ایزابل است که هنگام ادای آن کلمات اثر خودش را بخشیده. نیرویی بی‌پایان و اقتداری وصف‌ناپذیر در آن است. نوری که هرگز از چهره‌اش محو نخواهد شد، انگار از میان آتش گذشته.